Yaprağın ucundayız. Kara bir geceyi seziyor yalnızlık. Uçsuz bir yaprakla. Gerinmiş. Yaprağın altındayız. Küçük çocuklarız. Yaprak kalkıyor. Güneşe bakıyoruz. Yanıyor yaprak. Su gözler. Kadınlar ıssız. Karnım plastik. Sokak dalların doğusundan güneşle batışa hazırlanıyor.Bülent Tüsen

Zaman ıssız yalnızlığa. Askıdan,akrep,yelkovan bakışlı.Bülent Tüsen

Aşk zarfı gördü. Mektubu kırmızı esti yüreği tuttu. Kanda yazıyordu sevdim. Bülent Tüsen

Ektiler İnsanlar Serdiler Umutları Yerlere Güldüler Bulutlarsa GidiciBülent Tüsen

Kolaydır yaşamak. Açıkgöz yaftasıyla yaşayan,düşünmeyen beyinlere göre.Bülent Tüsen

Unuttu kendini Soğuk bir rüzgarla Gelip geçti seneler Bülent Tüsen

Bülent’in ilkokul çağına Pas tutmuş gözler! Atatürk neyler? Neylesin atama dediklerin! Yüzündeki aydınlık cevher.Bülent Tüsen

Sevmek; Cemal Süreya’yı Kitap kapağında görmek! İşte Sevmek! Bülent Tüsen

Ben bir şehre geldiğim vakit. İlkin gözlerimi ararım. Bülent Tüsen

Makyaj yapıyor. Yüzüne. Yüreğini de. Veriyor gözlerine. Bülent Tüsen

Yıkıldı hayalleri Atılan Bombalardan Kaybolan Yüreklerin Savaş alanında Yıkılan evlerde Atan bir yürek gibiBülent Tüsen

Paniğe kapıldı Gözleri adamın Panik oldu çiçekler Gece oldu sinedeBülent Tüsen