Kalbim baktıkça aynasında doğaya. Doğadan yaprak oluyor ırmakta boşlukta.Bülent Tüsen

Yüreğinde beklediğin yalnızlık. Sensiz bilmeden.Bülent Tüsen

Cenneti kaybettiğin bir güne. Saçlarını taranan annenin. Güneş yüzüyle açardı. Çiçekten.Bülent Tüsen

Ömrünü Bıraktı. Gözlerin bitip,şehirlerin konuştuğu vakitlerde. Bülent Tüsen

Güneş doğmadan. Yola çıkan. Çocuklar oluyoruz sevmeyi yüreğimiz hatırladığı o an.Bülent Tüsen

Hangi isyanı anlatır gözlerin? Hangi suyu çağırır bakışlar? Hangi suç ağır kaçışları bağışlar? Hangi duruş özünü ortaya koyar?Bülent Tüsen

İlk aşkla uçarken güvercinlere. İlk kuğuları yazarken kalbine. İnerken rıhtımına yüreğinin. Bülent Tüsen

Aklım cennetlerinde. Kanadığım. Sen kağıt bir külahtan. Durduğun yerinde. Dönerken Dünyanın varlığını. Suyun dibini geçer Küçük İskender. Suya itilen bir hercai menekşeyi yakarken genzime değen. Sıcak dal. Tutunduğum alnımın. Yazısında durmadığın.Bülent Tüsen

İstediği oyuncağı alamayan annesinin. Çocuğuydum ben. Panayır yollarına bakarken. Annesinin elinden tutan.Bülent Tüsen

Ses suya inerdi. Gözler pınarda keskin. Çocuk çoğul şarkılardan inerken. Bekleyen yağmur sessiz. Akardı pınardan şarkılar. Bülent Tüsen

Geceler hücreme sokuluyor. Huzurunda sokaklarda. Geceler çocukluğumun parantezi. Açılıp da kapanan. Yoksulların ışıldayan, kuytularında bekleyen hasretten hanesi. Yalnız mecburların sokak kardeşi. Bilmezdim çocukken geceleri. Yalnız sessizlerin izansız lambası. Bülent Tüsen

Ne de büyük. Ne de güneşsin! Sana şiir yazamam… Isındıkça… Işıklı gölgende! Bu yüzden mutlu- mesut yaşamam. Olmasaydın. Ne? Yapardı soğukta Dünya’m. Bülent Tüsen