Paniğe kapıldı Gözleri adamın Panik oldu çiçekler Gece oldu sinedeBülent Tüsen

Boşuz aslında. Hepimiz boşlukta. Tutunacak dal arıyoruz. İnsanız,varlığımızla buluşmalıyız. Aradıkça teni titreten gözlere.Bülent Tüsen

Hücrem güneş. Hücrem aydınlığı çağırıyor. Kazandıkça ekmeği. Aydınlık,çocuk çınlamasında. Boy atan ırmağımın yüksüğünü dikerken günle. Yürüdükçe toprak damarına. Dikişlerinde. Emdikçe içini,dokunuyor canlı. Bülent Tüsen

Aklın geniş bir çiçek. Suya toprağın açık. Ses durgunsuzlukta. Birleşik gözler.Bülent Tüsen

Karlı dağlar. Bekler gökte kuşları. Gelecek bir yağmuru. Suda dönecek özlemi.Bülent Tüsen

Kendimle kalsamda. Edirne’yi izlesemde. Yapacak bir şeyin olmadığı anlar gibi gün yüzüme vursada. Yaşıyorum.Bülent Tüsen

Bir oyuncakta buldu. Çocuk, oyununda hareket eden hayatın rengine düşen sesini. Sese düştü, gözlerin gördüğü.Bülent Tüsen

Yaprak yaprak dökülür yıllar. Ardında,duyarak sesini. Gerekli gözlerle. Görmezsen suların geçtiğini.Bülent Tüsen

Konuşmayan Bir ölüm vardı AramızdaBülent Tüsen

Yaklaştıkça çiçeklere. Sevda duvarlarım. Yankılanıyor.Bülent Tüsen

Ahmed Arif’e Kanatlı kuşlar. Vatanımın gözleri. Yeşil ovaları. Uçarken. Konar yüreğime. Gözlerim. Aynalarda gezinir. Sular izlerim. Çocuklar görürüm. Kırılan. Yaralı. Yağmur olur titrer gözlerim.Bülent Tüsen

Orhan Veli’ye Yaprakta aklıma gelir yaşadığın. Yaprak gibi incesin. Bülent Tüsen