Öptükçe kendi kaybederken. Akşam. Öptükçe gülü. Kadın susarsa biliyordu gülünde yaklaştığı evin tadında eşini. Bülent Tüsen

Öptükçe kendi kaybederken. Akşam. Öptükçe gülü. Kadın susarsa biliyordu gülünde yaklaştığı evin tadında eşini. Bülent Tüsen

Çiçeklikten düştü şairin elleri. Susuzluktan gölünü. Yağdı ellerine. Yazısını yaktığı güle.Bülent Tüsen

Keşke hep sevebilseydik birbirimizi. Bülent Tüsen

Keşke hep sevebilseydik birbirimizi. Bülent Tüsen

Yıldızlar uzak Anne. Şiirler yakın ediyor seni bana.Bülent Tüsen

Bilmezler yalnız kalınca. Neler düşünür insan. Bülent Tüsen

İçli bir geceden düşen. Çocukluk kuşları. Gözlerinden düşen aynalar güneş. Bülent Tüsen

Ahmed Arif’e Çocuklar şiir. İnsana uzandı ellerin. Yürek yangın. Gülde yağmur. Beklerim açılan güle. Sığınan içini aratan. Uzaklığı uzayan hasretten. Bülent Tüsen

Koynumuzda kuşlar. Güneş denizi. Kuğular. Geniş sular. Gözlere inen. Yaz beklentileri.Bülent Tüsen

Yaktıkça çiçeklerindeki içli gül. Ağladıkça kanlar.Bülent Tüsen

Yaprağa yanar. Gün ışığında. Korunduğun aşka. Sular.Bülent Tüsen