| Şiir | Bir Gün Delirir Miyim? |
| Kategori | Hüzün Şiirleri |
| Okunma | 1.492 Görüntülenme |
Kırdım verdiğin tüm sözlerini,
Kayıyorum.
Kaybolmaya ve kaybetmeye kayıyorum…
Artık sadık kalıp kalmama tereddütleri müreddit cennetinde.
Açık olan gömleğimin ilk düğmesinden,
Gelin teli gibi bir rüzgar süzüldü,
Önceleri kelebekler uçuşan karnım gıdıklandı.
Kalbime yakın bir yerde oyun evi açtın,
Şıpır şıpır oldum,
Bata çıka sevinmiştim seninle,
Adsız mor çiçekler bitmişti aklımda,
Hicaz taksimleri arka sokaklarda bırakmış,
Neşeli makamlara doğru yürüyordum şen şakrak,
Uyku kokulu siyah geceliğimde bile senin günaydınların vardı…
Kırdım verdiğin tüm sözlerini,
Kayıyorum
Kaybolmaya ve kaybetmeye kayıyorum..
O kadar derinlerden, ölü balıklar gibi çıktım yüzeye,
Kendimi kara bir dolaba kilitlesem şimdi,
Görünmez olsam ya da,
Akacaksa zaman yine aksa bensiz,
Dönecekse dünya
Öyle…
Her şey bensiz olsa bir an,
Ben her şeysiz.
Delirme hakkımı kullansam, varolan.
Zirvemdeki son kar da eriyor,
Acıklı bir ilk bahar başlıyor saçlarımda,
Yine de serinleyemiyorum hiç bir kıyıda sensiz,
Hayat ayaklarıma vurup vurup geri çekiliyor,
Ve ben,
Bekliyorum hala sevilmediği ölen bir kuş gibi..
Kırdım verdiğin tüm sözlerini,
Kayıyorum.
Kaybolmaya ve kaybetmeye kayıyorum..
Nasılda normal insan numarası yapıyorum,
Aslında şimdi, şuracıkta delirip,
Olayı toptan kapatasım var.
Normal insan kılığında dolaşmaktan yoruldum artık,
Boynum yana düşüyor, gözlerimdeki hüzün yere.
Çığlık olacağım yerde dilim lal sana,
Dudaklarım susmalara kırmızı mühür gibi,
Elim ayağım bağlı beyaz urganlarla,
Gidecek başka bir yerim varmış gibi.
Bir ömürde bir hayat,
Saçma! ..
Ben bir gün delirivericem,
Ve..
İkinci hayatım olacak ömrümdeki sensizlik…
Kırdım verdiğin tüm sözleri,
Kayıyorum.
Kaybolmaya ve kaybetmeye kayıyorum…Hüzün
