Bir kuş yuvasına bıraksaydın ya beni anne
Hiç üşümezdim ağlamazdım
Bana melek kanatlarından yolla anne
Kanayan kolumun hesabını kimden soracağım
Sabahları bağırıyorlar hep vuruyorlar
Bez ayakkabı kışın giyilmez dedim
Çorbanın kokusu odama geldi ben oraya gidemedim
Sana gül toplamıştım aradım seni her yerde
Koştum baktım bulamadım oturdum yine ağladım
Benim arkadaşım olur muydun anne
Televizyonda bir dizi var
Bazen annesi küçük çocuğuyla saklambaç oynuyor
Ama çocuk öyle bir yere saklanıyor ki
Annesi onu zar zor buluyor
Benimle saklambaç oynasaydın
Seni üzmemek için hiç saklanmazdım
Ya da saklanan hep sen olurdun
Üzülmeye alıştım anne büyüdüm artık
Okulda arkadaşlarım benimle dalga geçiyor
Kaç kemiğim olduğunu biliyorlarmış
Onların parası var ne de olsa
Her sabah simit çay bir de çikolata alıyorlar
Ben zeytin peynir dayak yiyorum
Ama çok okuyorum anne bir de seni çok seviyorum
Yetimhanenin bahçesinde hep taş var hep
Düştüğüme değil ne kanayan elime ne dizime
Ben kaldıranım olmayışına yanıyorum anne
Yüzümde patlayan tokatlara hiç değil
Vuran ellerin senin elin olmayışına ağlıyorum anne
Neredesin şimdi bak ağaçlar soluyor
Ben büyüyorum yoksa yaşlanıyor musun
Narin ellerin çatlıyor mu senin de
İçim yanıyor bana yağmurlar yolla anne
Hastayım ateşim var
Çok terledim hem de
Karanlıklara saklanmaktan vazgeç gel
Yastığımın altındaki resmini bile almışlar
Beni bana bırakmalarını söyle annem
Hadi artık gel!

Çağrı Omarköy

•  Anne