| Şiir | Özlem Kokulu Geceler |
| Kategori | Özlem Şiirleri |
| Okunma | 1.417 Görüntülenme |
Ne al gonca, ne gül, ne mum, ne gül kokulu güller,
Tek bir teselli bile olmadı, hiç biri bir,
Özlem kokulu yıllar, tükenip gidiyor bir bir.
Kalbin ritminde tükenirken ömürden nefesler
Günler; günleri, günler, ayları, yıları besler,
Şu özlem kokulu rüzgarlar hala seni sesler.
Sevda sevda savrulur nar-ı aşktan kalan küller,
Söyleşse de küllerle yelerler, yelerle bülbüller,
Şu özlem kokulu çöllerle, kavrulur gönüller.
Ol ten-i bedende can, canda nefes nefes ahlar,
Dilimde dolanır durur, ahu-zar ile vahlar,
Özlem kokulu geceler, hala benle sabahlar.
Çizgi çizgi oldu o dümdüz, pürüzsüz şakaklar,
Mevsim mevsim kışı hatırlatır saçımda aklar,
Hani nerde o, dün pür ü neşeyle gülen sokaklar.
Doğan güneşe inat, hala kapalı ufuklar,
Hani nerde o, umutla beklediğim revnaklar,
Mavi özlem kokulu, al yazmalı, al şafaklar.Bilal Özcan
