Öptükçe kendi kaybederken. Akşam. Öptükçe gülü. Kadın susarsa biliyordu gülünde yaklaştığı evin tadında eşini. Bülent Tüsen
Öptükçe kendi kaybederken. Akşam. Öptükçe gülü. Kadın susarsa biliyordu gülünde yaklaştığı evin tadında eşini. Bülent Tüsen
Çiçeklikten düştü şairin elleri. Susuzluktan gölünü. Yağdı ellerine. Yazısını yaktığı güle.Bülent Tüsen
Yıldızlar uzak Anne. Şiirler yakın ediyor seni bana.Bülent Tüsen
İçli bir geceden düşen. Çocukluk kuşları. Gözlerinden düşen aynalar güneş. Bülent Tüsen
Ahmed Arif’e Çocuklar şiir. İnsana uzandı ellerin. Yürek yangın. Gülde yağmur. Beklerim açılan güle. Sığınan içini aratan. Uzaklığı uzayan hasretten. Bülent Tüsen
Bilmezler yalnız kalınca. Neler düşünür insan. Bülent Tüsen
Koynumuzda kuşlar. Güneş denizi. Kuğular. Geniş sular. Gözlere inen. Yaz beklentileri.Bülent Tüsen
Yaktıkça çiçeklerindeki içli gül. Ağladıkça kanlar.Bülent Tüsen
Yaprağa yanar. Gün ışığında. Korunduğun aşka. Sular.Bülent Tüsen